بررسی فراوانی حاملگی و عوامل پیش‌بینی کننده آن در سیکل‌های IUI در مرکز ناباروری میلاد در طی سال‌های 92-1390

مقدمه: شیوع بالای نازایی در جامعه ما (9/24%) یک مشکل عمده محسوب می‌شود. تلقیح اسپرم داخل رحمی به‌دلیل هزینه کم و غیر‌تهاجمی بودن آن، به‌عنوان خط اول درمان نازایی در روش­های کمک باروری انتخاب می‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی بارداری و عوامل پیش‌بینی کننده آن در IUI انجام شد. روش‌کار: این مطالعه مقطعی بر روی 308 زوج نابارور که در طی سال­های 92-1390 به مرکز ناباروری میلاد مراجعه کرده بودند، انجام شد و در مجموع 370 سیکل IUI برای زنان نابارور صورت گرفت. زنان نابارور تحت رژیم دارویی لتروزول به‌همراه FSH نوترکیب قرار گرفته و پس از کنترل با سونوگرافی ترانس واژینال و مشاهده حداقل یک فولیکول بالغ با سایز بیش از 16 میلی‌متر، تحت تزریق HCG (5000 واحد) قرار می‌گرفتند. 36 ساعت بعد، IUI انجام می‌شد و موفقیت IUI و وقوع حاملگی با انجام تست حاملگی و سونوگرافی ترانس واژینال تأیید می‌شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این مطالعه میزان کلی حاملگی 8/23% بود. عواملی نظیر تعداد دفعات کمتر IUI (035/0=p)، وجود تنها یک عامل ناباروری شناخته شده (01/0=p)، تعداد حداقل دو فولیکول بالغ (001/0=p)، ضخامت آندومتر حداقل 10 میلی‌متر (003/0=p)، عدم استفاده از تناکولوم (01/0=p)، میزان تحرک پیشرونده اسپرم در مایع منی بیش از 50% (015/0=p) و تعداد اسپرم متحرک و فانکشنال بیش از 5 میلیون عدد (015/0=p) به‌طور معناداری بر وقوع حاملگی مؤثر بودند. سن زن (08/0=p)، طول مدت ناباروری (94/0=p)، نوع و علل ناباروری (083/0=p) و همچنین غلظت (269/0=p) و شکل اسپرم (67/0=p) بر وقوع حاملگی تأثیر معناداری نداشتند. نتیجه‌گیری: تعداد دفعات کمتر IUI، وجود تنها یک عامل ناباروری، وجود حداقل 2 فولیکول بالغ، ضخامت آندومتر حداقل 10 میلی‌متر، عدم استفاده از تناکولوم، تحرک اسپرم بیش از 50% و تعداد اسپرم متحرک بیش از 5 میلیون بر وقوع حاملگی در سیکل های IUI مؤثر هستند.